LARP en consent: Mijn persoonlijke ervaringen

Tijdens mijn weekenden als beginnend LARP-er kwam ik er al snel achter dat het spelen van een rol meer mogelijkheden geeft om mijn grenzen te verleggen en karaktertrekken uit te diepen die ik moeilijker in mijn dagelijkse leven kwijt kan. Dit betekent ook: opnieuw uitvogelen hoe ver ik kan gaan en hoe ver anderen bij mij kunnen gaan, maar in dit geval voor twee versies van mezelf tegelijkertijd. Grenzen door hebben en aangeven is al een uitdaging op zich, laat staan als je er een alter-ego bij hebt.

De eerste keer dat ik ging LARP-en werd er verteld dat ze een vervanging hadden gevonden voor ‘computer’. Computer, zo bleek, was niet een of ander vreemd magisch codewoord, maar gewoon een, voor die wereld onbekend, woord om OC aan te geven dat iemand een grens bereikte.

De reden waarom ze een vervanging hadden gezocht voor computer was volgens mij omdat het te vaag was. Want wat moest je precies doen bij computer? En wanneer was iemand uitgecomputerd?

Zodoende werd er iets anders bedacht: het OK-teken. Als iemand iets IC wil zeggen of doen en twijfelt of de andere betrokkene(n) het okay vinden, maakt hij/zij een OK-teken met de hand.

De betrokkene kan hierop reageren door:

1. Een duim op te steken (“prima, ga door”).
2. De hand horizontaal te houden (“je zit tegen een grens aan, tot hier en niet verder”).
3. Duim omlaag te doen (“je zit al op/over mijn grens, doe een stapje terug” – letterlijk en/of figuurlijk).

Een voorbeeld van hoe dit ging is een situatie die ik tijdens mijn eerste LARP-weekend meemaakte: mijn personage had opgebiecht dat hij mogelijk verkeerde dingen had gedaan. Zijn opa, gespeeld door een IC-vriend van me, vond dat mijn personage straf verdiende. “Eigenlijk zou ik je billenkoek moeten geven” zei opa, waarbij hij OC het OK-teken maakte. IC zei ik niks, maar OC reageerde ik met een duim omlaag. “Ik ga nog even nadenken over een passende straf” zei mijn IC-opa daarop en liet het onderwerp rusten.

Prima systeem zou je denken.

Maar… Ook hier zitten haken en ogen aan.

Dat bleek in mijn tweede LARP-weekend. Tijdens het tijd-in-praatje werd de nieuwe manier, het OK-teken, nog een keer uitgelegd. Sommige deelnemers reageerden daarop door te zeggen dat ze het wel hadden toegepast, maar dat de gebaren niet of moeilijk te zien waren in het donker. Er werden nog wat alternatieve woorden geroepen voor ‘computer’ (zoals Albert Heijn), maar de spelleiding besloot het hier voorlopig bij te laten.

Tijdens het weekend ontdekte ik zelf nog een flaw in het OK-teken.

Op een goed moment werd mijn personage IC bedreigt. Gezien de context, waar ik hier verder niet over zal uitwijden, had ik daar OC moeite mee. Op dat moment reageerde ik bijna niet (IC en OC). Later, toen ik er met de spelleiding over sprak, werd ik eraan herinnerd dat ik gewoon ‘nee’ kon zeggen (als iets OC’s me IC te ver dreigde te gaan).

Uiteindelijk heb ik IC ‘nee’ gezegd, met hulp van andere personages, maar het was nog mooier geweest als ik meteen OC aan diegene aan had kunnen geven wat het met me deed (achteraf heb ik dat ook wel gedaan). In de ideale situatie had de persoon die mij IC bedreigde OC het OK-teken gemaakt, zodat het voor mij vanzelfsprekender was geweest om OC mijn grens aan te geven.

Maar hoe had hij OC kunnen weten dat dit een mogelijke grens was? Ik betwijfel of ik zelf het OK-teken had gemaakt als ik in zijn schoenen had gestaan.

Laat dat nou net mijn kanttekening erbij zijn: het OK-teken lijkt, in mijn ogen, te impliceren dat de verantwoordelijkheid voor het opmerken van grenzen ligt bij diegene die bijvoorbeeld iemand bedreigt (of alleen maar een kop thee aanbiedt), wat voor beide partijen een struikelblok kan vormen.

Achteraf gezien begrijp ik dat de spelleiding een beetje met het consentvraagstuk heeft lopen worstelen. En waarschijnlijk nog steeds. Ook voor mij is het een uitdaging om de grens tussen IC en OC te bewaken.

Consent is al ingewikkeld genoeg, laat staan als je er een alterego bij hebt.

Hoe dan ook, ik ben blij dat erover na wordt gedacht. En tegelijkertijd benieuwd: wat gaat mijn volgende LARP-weekend brengen aan interessante consentvraagstukken?