Casino Mortale: een spelersperspectief

In februari werd het wegens corona uitgesteld, maar in augustus vond het alsnog plaats: “Casino Mortale: Shaken not Stirred”. Oftewel een ééndaags spionnen-LARP in James Bond/casino-stijl, in de jaren 60/70, georganiseerd onder de vlag van Arcana. Wie wil daar nou niet bij zijn?? Ik in ieder geval wel! En het was gaaaaaf!!

Het oorspronkelijke plan van de organiserende club was om een zaal in een echt casino af te huren, maar de veiligheidsprotocollen van Holland Casino gooiden helaas roet in het eten, dus stond het evenement vanaf dat moment bekend als ‘de Larp die Te Gevaarlijk was voor Holland Casino ™‘. We speelden uiteindelijk in De Avenue in Breda, een heel sfeervolle locatie met meerdere ruimtes.

We waren met een behoorlijke club: zo’n 90 spelers, die in subgroepjes waren ingedeeld met ieder hun eigen doel/plotjes. Zo waren er de CIA, MI6, KGB, politieke afgezanten, nazi’s, superschurken en weet ik wat nog meer. En… de ZZZ.

Als spion werd ik namelijk niet gecast. Ik werd Danielle Benson Cooper (D.B. Cooper voor de oplettende smoelenboeklezers!). Voor de buitenwereld een gulle maar enigszins mysterieuze Amerikaanse weduwe, die het verlies van haar man verwerkte door zijn vermogen uit te geven aan boord van jachten aan de Rivièra en in Europese casino’s. In werkelijkheid was ze nooit getrouwd geweest; haar fortuin ‘verdiende’ ze eigenhandig met het zetten van grote, riskante kraken, die steeds maar uitdagender werden. Haar nieuwste project was het beroven van het casino waar het spel zich afspeelde. Daarvoor had ze diverse vakgenoten geronseld, met ieder hun eigen specialiteiten. E.e.a. was dus flink geïnspireerd op Ocean’s Eleven – alleen waren wij de ZZZ, oftewel de Zwarte Zee Zeven. En ik was dus de ringleader, oftewel een soort vrouwelijke mashup van George Clooney en Brad Pitt.  😛

Heel eerlijk gezegd wist ik al wat ik aan ging trekken voordat ik mijn rolbeschrijving binnen had… Want in zo’n setting moet je gewoon voor de Bond girl-look gaan vind ik! Cue de valse wimpers en diepe decolletés!

Je moet daar wel wat voor over hebben. Namelijk 1,5 uur en €35 voor de kapper. En daarna ook nog eens dit hieronder allemaal voor de make-up. :-X Maar het was het waard!

Iederéén bleek heel erg zijn/haar best te hebben gedaan om zich op te doffen. Dat in combinatie met de theaterlocatie en de gehuurde casinotafels, maakte het plaatje helemaal af. De setting en de sfeer stonden er vanaf het begin!

Na tijd-in werd er dan ook gelijk gegokt, geflirt, gekonkeld, ge-politiekt en nog veel meer dingen die het daglicht vast niet konden verdragen. De meesten waren zelfs zó druk bezig met hun plot, dat er amper tijd was om te minglen met spelers uit andere groepen. In het begin van het evenement heb ik nog wel wat willekeurige mensen kunnen aanspreken, maar op een gegeven moment begon de tijd dermate te dringen dat ik alleen nog maar kon focussen op het voltooien van Het Plan voor onze beroving. Gelukkig vermoedde ik dat al van tevoren en had ik me er mentaal op voorbereid, want in mijn ervaring gaat het eigenlijk altijd zo bij ééndaagse one-shots. Je moet er gewoon op rekenen dat je achteraf baalt van alles wat je niet óók nog hebt kunnen doen en dat je niet met al je medespelers spel hebt kunnen hebben. Hoe de andere deelnemers het evenement hebben ervaren, vind ik dus lastig te zeggen. Maar ik kan wel een inkijkje geven hoe het er bij ons ZZZ-groepje aan toe is gegaan.

Ik moet bekennen dat ik vooraf wel 7 kleuren stront heb gescheten. Natuurlijk probeert de spelleiding je plot te faciliteren zodat het niet na het eerste uur al ontploft, waarna je personage exit is, maar het is nooit te voorspellen in hoeverre het in praktijk allemaal gaat lukken zoals vooraf bedacht – het blijft immers LARP. Dit was geen film waarin het alleen dankzij het script vol kansen en geluk, goed afloopt met dit soort complexe berovingen: wij moesten dit roleplayen! En niet alleen met gebriefte figuranten, maar ook met andere spelers die hun eigen agenda’s hadden. We hadden weliswaar een globaal plan gekregen van de spelleiding over hoe we e.e.a. konden gaan aanpakken, maar de details mochten we zelf invullen. En hoewel we binnenspels ‘ogen en oren’ in het gebouw hadden in de vorm van een croupier die voor ons werkte, betekent dat niet dat je buitenspels al precies weet hoe de locatie er uitziet, welke persoon welke functie heeft, etc.! Oftewel: dat werd improviseren, improviseren, en ter plekke shit oplossen – niet iets waar ik bijster goed in ben, vrees ik.

Om een beetje in mijn personage te komen en in ieder geval de illusie te creëren dat ik deze verantwoordelijke rol zou kunnen dragen, nam ik ook maar OC het initiatief om dingen te regelen, zoals een Zoom-overleg ter kennismaking en voorbereiding, een Google Drive-map met aantekeningen en plannen, en een Whatsapp-groep voor gemakkelijke communicatie. Jawel, we are organized! Gelukkig bleken mijn mede-spelers fantastisch en droegen ook zij enorm veel bij. Ik had zelf uiteraard Het Plan alvast in grote lijnen op papier gezet, maar onze zakkenroller Sander kwam tijdens het eerste overleg al gelijk op de proppen met Een Schema! <3

Vervolgens werd er ijverig geknutseld door onze inbreker (Marc) en ons technisch talent (Anne), waardoor er allemaal fantastische gadgets langskwamen in de app-groep. Zo bouwde Marc een plastic ventilator om, zodat die stiekem ook als boor kon functioneren:

Ook maakte hij een beschermende koffer voor een nep-fabergé ei, met daaronder een verstopte bergruimte voor inbraaktools:

Anne maakte onder andere een fotolijstje (waar tot aan daadwerkelijk gebruik een foto van Sean Connery in werd gestopt) dat moest fungeren als afleidingsmechanisme in de vorm van een nep-bom, op afstand aanstuurbaar:

En waar laat je al je gadgets als vrouw? Juist.

Mijn personage was geen gadget-type, maar ik zorgde wel voor een handtasje vol met spulletjes die onschuldig oogden en dus prima door een fouilleer-ronde zouden komen, maar desondanks heel nuttig konden zijn tijdens het kraken van kluizen en dergelijke. Waaronder: spiegeltjes om laserstralen mee af te buigen, een poederdoos om laserstralen mee zichtbaar te maken, sleutels om ongemerkt te kunnen verwisselen met sleutels die we moesten jatten, zakdoekjes en een parfumflesje (met chloroform), een aansteker, ‘geurkaarsen’ (rookbommen), magneetjes, een vijl, haarspelden en paperclips voor het open prutsen van een slot, een vergrootglas voor het kunnen beoordelen van de waarde en echtheid van kunstobjecten, een horloge (om te kijken of het al tijd is voor de volgende fase van Het Plan) en meer nuttigs. Plus: een echt werkende pen inclusief laserstraal (laserpointer) en led-lampje! En natuurlijk lipstick, om mijn looks tussendoor bij te kunnen werken. 😉

Ik heb dan ook heel erg genoten van alle voorbereidingen. Het evenement was eigenlijk voor de start al geslaagd wat mij betreft. Maar ook tijdens het evenement was het fantastisch. Als groepsleider heb ik de meeste concrete acties gedelegeerd naar mijn groepsgenoten, dus ik heb vooral heen en weer gerend tussen alle ruimtes, op zoek naar mijn groepsleden om hen up-to-date te houden en verdere instructies te geven. Toch wist ook ik bij te dragen door een van de beveiligers te verleiden en hem zo over te halen om informatie prijs te geven (nou ja, dat dacht ik – niet veel later heeft hij ons uiteraard keihard verlinkt  😀 ).

Het Plan bleef wel een uitdaging, want iedereen die larpt weet dat welk van tevoren bedacht plan dan ook, nooit zo strak uit te voeren is als je in films ziet. Al was het alleen maar doordat je je OC niet maandenlang met je team in een geheime locatie hebt opgesloten waarna iedereen de briefing kan dromen. Dat er meerdere kluizen op de locatie waren, bleef dan ook voor hilarische misverstanden zorgen: “Dus… ik moet nu het rolkoffertje in de high rollers kluis zetten als afleiding?” “Nee, de afleiding moet in de geldkluis”. “Okee, en die afleiding is zodat Mel kan inbreken in de kluis in het kantoor van de manager?” “Nee, de afleiding is zodat we kunnen inbreken in de terminalkluis. Dat komt pas later” “Dus… we stoppen nu eerst ons slangenmens Helen in de rolkoffer en die zetten we dan in de geldkluis?” Zucht… heeft er nou helemaal niemand mijn plan fatsoenlijk bestudeerd?!? XD

Om alles uit te kunnen spelen, hadden we diverse ‘black box’ scenes, waardoor we bijvoorbeeld daadwerkelijk in een kluis konden inbreken! En een afluisterapparaat, dat onze smooth talker Gijs wist te ritselen via een connectie bij MI6, bleek daadwerkelijk via een soort joystick aanstuurbaar te zijn, waarmee we ‘m via een schermpje in ‘een ventilatiekanaal’ moesten zien te manouvreren. We konden zelfs onder echte laserstralen doorkruipen (al smijtend met poeder om ze zichtbaar te maken), richting een terminal die ik moest hacken om de Zwitserse bankrekening van het casino te kunnen plunderen!

Wat ik vooraf niet had durven hopen is uiteindelijk toch gelukt: we hebben het geld weten te bemachtigen én heelhuids weten te ontsnappen!

Het bleef spannend tot op het einde, want we zijn echt in tijdnood gekomen omdat het afluisteren van personeel een stuk lastiger bleek dan verwacht, er altijd iets of iemand tussen komt op cruciale momenten, en er blijkbaar ook nog een briefing niet bij iedereen door was gekomen, zodat we er heel lang over hebben gedaan om een laatste stukje benodigde informatie te bemachtigen. En toen was het ineens minder dan een uur voor tijd-uit en moesten we de laatste kluis nog in! Lang leve de crew, die zich uit de naad heeft gewerkt om toch nog snel alles voor ons op te bouwen en te faciliteren in de black box, zodat ook wij met een voldaan gevoel de avond konden afsluiten.

Kortom: het was een zeer geslaagd evenement! En het leuke is: alle groepjes hebben hun eigen verhaal, dus napraten over wat de ander allemaal heeft uitgespookt is ook nog eens enorm leuke napret!