Zo sta je samen sterk: het betrekken van anderen bij jouw spelersgroep

Naast groot liefhebber van LARP, ben ik groot fan van de superhelden van Marvel en DC. ‘Vroegâh’ keek ik bijvoorbeeld graag naar de tekenfilm met de avonturen van Spider-Man. Daar hoorde ik de volgende zinsnede voor het eerst; ‘With great power comes great responsibility’. Sindsdien heb ik het veel vaker gehoord – natuurlijk in de filmadaptaties van deze superheld, maar ook daarbuiten. ‘Responsibility’, ofwel verantwoordelijkheid, heb je niet alleen als speler, maar ook als groep.

Daarom haal ik deze quote aan. Het heeft te maken met mijn vorige artikel over spelersgroepen op LARPs. Ikzelf vind groepen een mooie manier om een LARP te beleven, maar er zijn – in zekere zin – valkuilen waar vooral groepen mee te maken krijgen; verantwoordelijkheid die niet genomen wordt. Samen sta je inderdaad sterk en heb je kracht; een groep mensen heeft nu eenmaal voordelen ten opzichte van één enkele persoon. Maar met deze kracht kan je ook in een aantal valkuilen vallen, als je niet voorzichtig bent. Het kan zijn dat je spelersgroepen krijgt die op zichzelf staan, los van de rest van het evenement.

‘Power and responsibility’

Stel je het volgende voor. Je bent de sergeant van een kleine groep huurlingen. Jullie komen altijd je contract na en schuimen de landen af voor goed-belonende opdrachten. De groep kan een goede prijs vragen, want door schade en schande zijn jullie wijs geworden. De huurlingen zijn uitstekend op elkaar ingespeeld, geheel zelfvoorzienend en kunnen elke uitdaging wel aan. De nieuwste opdracht lijkt te makkelijk voor woorden; voor onbepaalde tijd komen jullie op de loonlijst van de burgemeester van een gehucht midden in het bos. Zombies, nare Elven, bandieten… wat het zijn maakt allemaal niet uit; vijanden worden weggeveegd nog voordat de rest van de dorpelingen met hun ogen kunnen knipperen.

Tot op heden klinkt het als een goed geslaagd project. Een LARP groep wiens tijd en moeite vruchten aan het afwerpen is. Als de huurlingen een linie neerzetten, stáát er ook echt een linie. Buiten de groep, bij de spelers die er niet deel van zijn, wacht een andere uitdaging. Spelers die graag ‘butsen’ doen hun best om de huurlingen richting de monsters in te halen zodat ze nog een graantje mee kunnen pikken.

Als ik om mij heen kijk in ‘LARPend Nederland’, denk ik dat de meeste LARPers bovenstaande situatie wel herkennen vanuit hun eigen groep, als speler buiten een groep, of wellicht als organisator.

Eén van de dingen waarin ik heilig geloof, is dat LARP een teamsport is. Ondanks de vergelijking hier met sport, valt het niet (echt) te winnen; de meeste LARPs hebben geen expliciet gedefinieerde winvoorwaarden.

Maar wat wel opgaat is dat je sámen LARPt, als één groot team, waar alle deelnemers en leden van de organisatie in zitten. Je zal bezig zijn om voor jezelf te bepalen wanneer je een LARP ‘gewonnen’ hebt, of liever gezegd, wanneer het evenement voor jou geslaagd is. Maar er is meer; als je op enige manier kracht hebt, heb je mijns inziens de verantwoordelijkheid die kracht nuttig en constructief in te zetten. Niet alleen jezelf te laten ‘winnen’, maar ook anderen.

De voetafdruk van een groep

Wanneer een spelersgroep aanwezig is, zal deze aanwezigheid altijd een stempel op het evenement zetten, hoe groot of klein ook. Die stempel is vooral merkbaar naarmate ze een groter percentage zijn van het totale spelersbestand.

En dat dit stempel niet altijd als positief ervaren wordt, is de voornaamste reden dat ik dit artikel schrijf. Iedereen zou zich moeten vermaken, of je lid bent van een spelersgroep of niet. Al heb ik negatieve gevolgen van de aanwezigheid van groepen gezien, ik durf groepen niet met een strak gezicht een probleem te noemen. Het is niet de schuld van de huurlingen dat ze goed georganiseerd zijn; het doel moet niet zijn ze te dwingen hun organisatie aan te passen.

Risicomanagement

Hoewel ik groepen dus niet graag een probleem noem, ben ik van mening dat het fair is om te zeggen dat er valkuilen zijn om te vermijden. De grootste valkuil is de kans dat je voor andere spelers het spel minder leuk maakt.

Zo zal een militaire groep al snel overkomen als een enge overmacht. Militairen stralen vooral de dreiging van geweld uit. Deze dreiging die ze uitstralen zullen ze vroeg of laat waar moeten maken; wanneer ze nooit iemand zwaar straffen of zelfs executeren, geloofd op den duur niemand meer dat het (enge) soldaten zijn. Maar als ze om de haverklap zich laten gelden en er bosjes slachtoffers vallen, is het niet leuk voor de rest.

Het klinkt wellicht wat zakelijk, maar ook bij onze favoriete hobby kan je deze en andere risico’s managen. Hieronder enkele tips waarvan ik denk dat het de aanwezigheid van een groep positief zal beïnvloeden; ook (juist) groepen hebben een kans om voor andere spelers het spel te verrijken.

Houd in gedachten dat je aanwezigheid invloed uitoefent op het evenement. Een spelersgroep zal altijd invloed uitoefenen op het evenement waar het aanwezig is, al zal je het wellicht zelf niet direct merken. Houd dit in je achterhoofd en gebruik deze kracht op positieve en constructieve wijze waar mogelijk.

Mocht je bijvoorbeeld merken dat een bepaald type plot altijd bij jullie uitkomt, kan de wachtcommandant dit eventueel delegeren aan anderen. Mocht er onverhoopt minder spel zijn in het dorp, bij de taverne of waar maar ook de spelers van nature samen komen, kan er vanuit de groep wat georganiseerd worden. Iets organiseren is voor een groep doorgaans makkelijker, en de activiteit kan diverse zaken behelzen, zoals een tournament, een markt of een feestdag met zijn eigen gebruiken.

Accepteer de consequenties van je rol. Dit punt sluit aan op het vorige punt; elke actie die je uitvoert, zal een reactie uitlokken van de (IC) wereld om je heen in het algemeen en andere spelers in het bijzonder.

Deze consequenties zullen je beperken, maar zullen ook zeker mogelijkheden opleveren. Wellicht gaat men de huurlingen expres in reserve houden; het dorp vertroetelt ze als elitesoldaten tot de echt nare monsters komen. Hierdoor krijgen ze persoonlijk contact met de genezers die aan hen toegewezen zijn, wat de groep huurlingen betrekt bij het spel met en rondom de genezers.

Zorg dat de groep een paar duidelijke spel ingangen heeft. De makkelijkste manier om dit te bereiken is om binnen de groep niet alle vaardigheden uit het regelsysteem te hebben. Dek daarnaast ook niet alle (IC) functies af. De leemtes die je hiermee creëert, zul je wel bij anderen moeten halen, waardoor je weer meer spel hebt.

Als de huurlingen opereren in een setting waar religie en het pantheon groot en belangrijk zijn, klinkt het logisch om een priester te hebben die over hun zielenheil waakt. Maar wat als je die juist niet meeneemt? Zoek priesters buiten de groep op en ook daar heb je spel, op meer manieren dan één. Zij die je kwaad willen doen, gaan misschien wel de priester proberen uit te horen waar jullie steeds de biecht afnemen…

Wees open over je OC doelen. Juist als, of ondanks dat, je OC doelen niet gelijk zijn aan je IC doelen, loont het om te communiceren over deze doelen. Je hoeft natuurlijk niet het achterste van je tong te laten zien; dingen ontdekken is ook deel van LARP, of het nou over de setting gaat of over je medespelers. Maar als je IC antagonistisch over gaat komen, kan een uitgesproken OC belofte dat men niet snel tot strijd overgaat interactie bevorderen. Dit kan zo simpel zijn als een post in een Facebookgroep of een gefluisterde OC geruststelling terwijl iemand afgevoerd wordt naar het kamp.

Let op de thema’s en de setting. Meer nog dan voor een enkel personage, is het voor een hele groep een goed idee om te zorgen dat de gewenste thema’s en de setting van het evenement goed tot hun recht komen. Als je de gewenste richting uitdraagt met je groep, heeft dit een exponentieel grotere invloed dan wanneer één enkele speler dit doet. Lees je goed in en je kan de organisatie een groot plezier doen door ze actief te helpen.

Laat ruimte voor anderen. Vul je niche niet volledig; laat anderen ook ‘butsen’, of handelen, of diplomatie bedrijven of wat dies meer zij. Streef niet naar een monopolie, want ook dat zal op den duur interactie verminderen. En laat op meer dan één manier ruimte; sta open voor anderen die zich aan willen sluiten, bijvoorbeeld.

Epiloog

Het is een beroemd en berucht cliché; de donker geklede, onbenaderbare vreemdeling die ook daadwerkelijk niet wordt benadert. Wanneer de beste man ergens in een hoekje zonder veel elan wordt doodgeknuppeld, mist geen enkel ander personage dít personage. Dit gaat ook op voor conflicten op grotere schaal. De tips in dit stuk zijn er vooral op gericht om te voorkomen dat spelersgroepen eilandjes op zichzelf worden, losstaand van het vasteland van de rest van het evenement.

De keren dat ik negatieve verhalen heb gehoord over de aanwezigheid van spelersgroepen, waren ze tot dit verworden, of dreigde dit te gebeuren. Groepen op zichzelf, mysterieus en onbenaderbaar, uit het oog en uit het hart. Men had het binnen de groep wellicht prima naar de zin, maar ik ben van mening dat bij zulke ‘eilandjes’ uiteindelijk niemand gebaat is.

Samen sta je sterk, dat gaat altijd op. Maar je staat sterker als met ‘samen’ niet alleen je spelersgroep wordt bedoeld, maar ook de rest van de spelers.