Episch falen

Het was donker en om haar heen zongen lieden met zwarte kappen een lied wat ze niet kon verstaan. Naast haar brandden twee kaarsen op een altaar. De priester, de enige zonder kap, had een mes in zijn handen. Adrenaline giert door haar aderen. In de verte hoort ze haar vrienden roepen, maar of die nog op tijd zullen zijn… Hoe had het zo ver kunnen komen?

Hoe glorieus niet de held te zijn

In alle verhalen, en dus ook in larp, streeft de hoofdpersoon er natuurlijk naar om te ‘winnen’. Van de grote slechterik, van de orks of misschien van de honger of een eigen angst. Maar betekent dat automatisch dat je als speler achter een karakter ook moet streven naar het ‘winnen’ van je karakter, of naar een held te zijn? Of is er misschien meer leuk spel te halen in “episch falen”? Denk maar na, hoe leuk was Lord of the Rings geweest als Frodo op z’n gemakje naar Mt. Doom was gewandeld en de ring had vernietigd? Door alle tegenslagen werd het een beter verhaal. Door tegenslagen wordt waarschijnlijk ook je ervaring op een larp uiteindelijk mooier!

Niet de held zijn is echter niet altijd gemakkelijk. Het is eigenlijk best wel eng, want door niet de held te zijn, verlies je vaak ook een deel van de controle over je karakter. Als je gevangen wordt genomen door die boze orks, je buurman je verraad of je al je geld kwijtraakt aan rovers, weet je waarschijnlijk vooraf niet hoe je daar weer bovenop komt. Er is al veel over geschreven, maar één ding hebben we het nog niet zoveel over gehad: Het vergt vertrouwen. Makkelijker gezegd dan gedaan.

Vertrouwen

Wat heeft vertrouwen er dan mee te maken? Ontzettend veel. Larp is wat mij betreft altijd een geven en nemen, wat je functie ook is: sl, npc of speler. In het verleden, en misschien nu nog wel, waren er veel verenigingen, waar het de sl’s en npc’s ‘tegen’ de spelers was. Waar het cool was als je als npc een speler had doodgemaakt. Op dat soort evenementen is het ook lastig ‘ja’ zeggen tegen ‘domme’ plannen, want het risico bestaat dat je bij de eerste beste mogelijkheid wordt omgelegd. Er gaan genoeg verhalen de ronde over nieuwe spelers die binnen vijf minuten in een donker hoekje dood gingen omdat ze iets ‘doms’ deden. En dat is jammer. Je moet het vertrouwen kunnen hebben dat leuk spel wordt beloond of in ieder geval niet permanent wordt afgestraft, misschien wel juist als het misschien niet het beste was voor je karakter. Zo kun je je als speler in de nesten werken en het vertrouwen hebben dat je in ieder geval de kans krijgt je er ook weer uit te werken. Met alle gevolgen van spel van dien! Want iemand als ‘straf’ simpelweg dood maken is te makkelijk… Moeten leven met de gevolgen van je daden is veel interessanter spel.

Het is natuurlijk een grijs gebied. Wat mij betreft geldt in sommige gevallen nog altijd het motto: Dom is Dood. Karakters moeten wel sterfelijk (kunnen) zijn. Als je oprecht een actie uithaalt waarvan je had kunnen weten dat het je einde betekent, laat het dan ook een einde kunnen zijn. Zo blijft het ondanks alles altijd spannend. En dat is nou juist zo leuk!

Episch falen

Natuurlijk hoeft niet streven naar de held te zijn, meteen te betekenen dat je keihard faalt of dat zelfs je karakter overlijdt. Je karakter is tenslotte ook maar menselijk… of elfelijk, of nuja, niemand is onoverwinnelijk. Misschien verspreek je je en verklap je daarmee een (belangrijk) geheim. Misschien neem je per ongeluk het verkeerde drankje in en ben je opeens paars. Misschien laat je die belangrijke papieren wel ‘per ongeluk’ open op tafel slingeren. Ook met kleine dingen kun je op een leuke manier ‘falen’ en spel maken. Juist als OC alle alarmbellen afgaan, tóch doorzetten omdat je OC denkt dat het leuk spel kan opleveren. Graaf gerust eens een gat voor je eigen karakter om in te vallen. Want als je in de problemen zit, zal het geheid geen saai evenement worden. Het geeft je iets om mee te spelen en om anderen om hulp te kunnen vragen. Betrek dus ook vooral anderen in je problemen!

Duik in het diepe

Vind je het eng om te spelen om te falen? Of ben je bang dat je karakter echt iets niet leuks zal overkomen? Ga dan gerust vooraf even met je tegenspeler(s) of sl’s in overleg! Een aantal dingen waar we al eerder over schreven kunnen je hier ook heel erg bij helpen.

• Transparantie kan in dit soort gevallen je spel leuker maken. Het geeft je ook een beetje van de controle over je karakter terug. Spreek misschien vooraf uit dat je echt niet dood wilt. Of dat je bepaalde typen gevolgen, een fysieke beperking bijvoorbeeld, echt niet wilt uitspelen. Als je speelt op basis van vertrouwen, zal de spelleiding hier oprecht naar willen luisteren.
• Ook is het goed om in de gaten te houden, dat falen van je karakter, niet falen van jezelf is. Het kan maar al te makkelijk voelen dat door het falen van je karakter, je ook als persoon niet bent geslaagd in wat je wilde, bijvoorbeeld door ‘bleed’. Ook Sander schreef al eerder goede tips hoe je achteraf kan terugkijken naar wat je tijdens een evenement is overkomen.

En dan rest er niets anders dan het te gaan doen. Ga domme plannen maken. Kuilen graven voor jezelf. Verliezen. Niet de held zijn. Maar daarmee waarschijnlijk wel een ontzettend gaaf evenement te hebben. En de mensen om je heen waarschijnlijk ook, want episch falen levert meestal niet alleen spel op voor jezelf, maar ook voor een heleboel andere mensen. Het komt goed. Vertrouw me.