7 smaken muggles die je tegenkomt tijdens de Larp

Ooit, lang geleden, toen ik over larp hoorde en er wat van zag op diverse festivals, dacht ik: “Die lui zijn allemaal gestoord!”. Ik heb me toen laten overhalen om toch een keertje te komen. Ik ging, met mijn dochter van 6 als goede reden, een dagje naar een Kids Larp met de afspraak dat ik het dan een kans had gegeven en er vooral geen gezeur meer over wilde horen, want zulke idiote dingen ging ik echt niet doen. De rest is geschiedenis.

Ik weet nog wel heel goed hoe ik als niet-larper tegen larp aankeek. Ook hoor ik regelmatig meningen over mijn toch wel bijzondere hobby, net als (denk ik) veel andere larpers. Wij larpers hebben tenslotte allemaal te maken met muggles… ook tijdens evenementen. Het komt niet vaak voor dat je speelt op een volledig gesloten terrein dat exclusief voor het evenement is afgehuurd en dus hebben anderen ook alle recht om in het bos te zijn. Soms is dat leuk, maar het komt ook voor dat deze onverwachte ontmoetingen negatief uitpakken en soms zelfs het spel bederven.

Er zijn diverse soorten muggles die je tegen kan komen tijdens een evenement. Ik probeer hier een korte beschrijving te geven van wat je zoal tegen het lijf kan lopen, al dan niet letterlijk.

Disclaimertje: Ik schrijf overal hij, maar dat kan ook zij of hen zijn, er zijn namelijk muggles met allerlei gender-identiteiten. Het leest alleen zo rot als er overal hij/zij/hen en hem/haar/hun etc staat.

1. De Wandelaar

Het eerste en meest voorkomende type muggle die je overal kan tegenkomen is de wandelaar. Ook op afgesloten, afgehuurde terreinen, aangezien ze altijd wel een achteringang weten te vinden en het bord met ‘geen toegang’ soms ‘over het hoofd zien’. Die borden staan denk ik te vaak uit het zicht, of achter een boom ofzo. De wandelaar begeeft zich bij voorkeur bij mooi weer in het bos, om daar te genieten van de rustige omgeving, de mooie bomen en het gefluit van vogeltjes, begeleid door de kalmerende klanken van een koele bries door het bladerdak. Het laatste wat de wandelende muggle verwacht is de loslopende larper.  Bij een dergelijke ontmoeting ontpopt de wandelende muggle zich als een van de volgende sub-types:

Het stoïcijnse type

De stoïcijnse wandelaar zal precies hetzelfde doen als een speler die een SL ziet: hij probeert te negeren wat hij ziet, richt de blik strak op iets anders en vervolgt zo goed en kwaad als het gaat de wandeling. Dit gaat met wisselend succes en het beste wat de larper kan doen, is de mantra van de Mexicaanse hondenmeneer aanhouden: “no talk, no touch, no eye-contact”. Dit is immers ook wat de stoïcijnse wandelende muggle doet. In dat geval zal de wandelaar zo snel als hij kan, zonder dat het lijkt dat hij zo snel mogelijk weg probeert te komen, doorlopen. 

In het geval dat de larper in een vlaag van meligheid de wandelaar een groet toeroept, kunnen er 2 dingen gebeuren. De wandelaar zal in sommige gevallen de blik nog strakker op een blijkbaar interessante boom richten en net iets sneller maar zo onopvallend mogelijk proberen door te lopen, of hij ontpopt zich als het volgende type:

Het geïnteresseerde type

In tegenstelling tot het vorige type zal dit geval de larpers niet negeren, maar er actief contact mee opzoeken, om wat voor vage reden dan ook. Ik heb persoonlijk altijd de indruk dat de geïnteresseerde wandelaar wil aantonen dat hij niet bang is en dit laten zien door het gesprek aan te gaan. In de meeste gevallen kan dat gaan om een korte groet en/of een waarschijnlijk enigszins gevatte en grappige opmerking (in muggle-ogen).

Het kan voorkomen dat de muggle ‘zeer geïnteresseerd’ is en dan heb je als larper in je natuurlijke omgeving een beetje een uitdaging om zo snel mogelijk van hem af te komen. De wandelaar in kwestie zal even een beetje onrustig rond de larp-scène drentelen, een beetje heen en weer lopen, alvorens er gewoon middenin te gaan staan en de speler of figurant die het diepst in z’n rol zit in de epische monoloog onderbreken om een praatje aan te kunnen knopen. Immers, je bent duidelijk niet met muggle-zaken bezig en dat je net met luide stem de komst van een of andere Epische UberEvil Grootse BlahBlah stond aan te kondigen, is totaal niet relevant in de wereld van de wandelende muggle. Hij beseft dan ook totaal niet dat de plek waar hij staat met zijn geïnteresseerde houding ongeveer net zo tactisch gepositioneerd is als een kleuterklas met vlaggetjes midden op het wegdek op de route van de Tour de France. En dan ben je speltechnisch gezien redelijk het bokje…

Een dergelijke zeer geïnteresseerde wandelaar is het beste te ondervangen door een SL. Of als je er als decoratieve NPC zonder al teveel poeha bij staat, kun je er ook opduiken om deze persoon te woord te staan. Immers, de muggles zien ons larpers als een stelletje malloten, maar we delen wel dezelfde aardbodem dus een beetje beleefdheid, toelichting en begrip kweken voor wat we doen kan nooit kwaad. Het is alleen jammer dat het soms nogal spelondermijnend werkt.

Het type met kinderen

Sommige wandelende muggles van de twee eerder genoemde types hebben kinderen bij zich. Buitenlucht is tenslotte goed voor opgroeiende muggletjes! Vaak staren de kinderen in totale verbijstering naar de groep loslopende larpers. Geen zorgen, die opengesperde schoteltjes kunnen weinig kwaad, zeker niet als ze van binnen de veilige begrenzing van een wandelwagentje komen. In een enkel geval rijdt het schotel-oog-koppie op een fiets, in welk geval je als (uiteraard zeer behulpzame) larper kan wijzen op dat putje in de weg zodat de mini-muggle niet op z’n plaat gaat.

Mini-muggles hebben soms een enorm grote fantasie en zijn dan ook nog in het bezit van veel energie en ongebundeld enthousiasme, wat kan resulteren in een spontane extra speler. Vraag me niet wat je daarmee aan moet, ik stond in ieder geval even met mijn bek vol elfentanden toen ik spontane hulp kreeg. Afhankelijk van tot welk type wandelaars de bijbehorende maxi-muggles behoren, ben je vlot van de mini’s af (ik had dat geluk) of krijg je er ook nog een hoop geïnteresseerdheid overheen. Ouders van kinderen zien gelukkig meestal wel in dat hun kroost niet heel handig is tussen over het algemeen toch wel gewapende lieden die eruitzien alsof ze ergens uit ontsnapt zijn. Ze zullen dus in de meeste gevallen de larpers wel redden uit deze situatie, om daarna hun weg te vervolgen op de stoïcijnse manier.

Het type met de hond

Elk van de bovenstaande types kan dan ook nog vergezeld gaan van een hond. Honden zijn er in allerlei soorten, maten en opvoeding variaties. Ik persoonlijk ben meer een kattenmens, maar ik ben niet principieel tegen honden, behalve wanneer ik op larp ben. Honden-muggles in het bos zien maar zelden de noodzaak om de uitwerpselen van hun viervoetige demoon op te ruimen en niets is walgelijker dan hondenpoep aan je IC laarzen, die met een beetje pech ook nog ’s nachts naast je in je tent moeten staan omdat ze anders buiten nat worden. En dan wil ik niet eens nadenken over alle andere mogelijkheden van hondenpoep in het bos!

Als we de achtergebleven restanten van de maaltijd van de viervoeter even buiten beschouwing laten, dan nog is de hond van de wandelaar eigenlijk altijd een beetje een spelonderbrekend dilemma. Je kan tenslotte niet aan de buitenkant zien hoe goed het beest is opgevoed. Als de hond aan de lijn loopt, is er nooit een probleem (met het dier dan) en zal de wandelaar deze op veilige afstand houden. Vaak echter loopt het dier los. Muggles gaan over het algemeen niet het bos in om aan het lijntje van hun hond te lopen. Dan weet je als larper nooit wat je kan verwachten. Stuitert de blije rakker vrolijk voorbij zonder verder echt veel aandacht aan je te besteden? Komt hij even met de neus fijngevoelig in je schaamlap snuffelen om vervolgens hard weg te rennen? Of betreft het een stel kaken met bijtspijkers op pootjes die denken dat een zwaard een geweldige stok is waar veel te weinig tandafdrukken in staan? In ieder geval is bij het aan komen denderen van een hond volgens mij de beste actie de eerder genoemde mantra van de Mexicaanse hondenmeneer.

Als Fido een serieus probleem oplevert, dan denk ik dat het meest verstandige wat je kan doen is: een SL waarschuwen en de organisatie hun best laten doen om de blaf-muggle je zwaard/schild/kostuum/elfenoren te laten vergoeden.

2. Het Onverwachte Publiek

Muggle type 2 is het onverwachte publiek. Deze lijken in eerste instantie op een gewone wandelaar met enige interesse, maar ze zullen de larper in zijn natuurlijke omgeving niet aanspreken en uitsluitend een observerende houding aan nemen en netjes afstand houden. Dit kan voor de larper een beetje ongemakkelijk aanvoelen, maar persoonlijk zie ik het altijd als extra motivatie om mijn rol zo mooi mogelijk neer te zetten. Episch kermend sterven in een blubberplas, jankend de avonturiers smeken om je te bevrijden uit deze hel waar je je in bevindt (demonische dimensies vermommen zich soms als rustiek bos), woest brullend je tegenstanders proberen over de kling te jagen, dit publiek smult ervan!

De enige situatie waarin ze een beetje voor problemen kunnen zorgen, is als ze gaan staan toekijken (en wijzen!) hoe een hinderlaag een stel nu-niet-meer-zo-onwetende reizigers probeert te overvallen. Niet metagamen is soms al lastig genoeg, maar als je dankzij het iets te enthousiaste publiek OC exact weet waar je te grazen genomen gaat worden, dan is het redelijk ondoenlijk om onvoorbereid overvallen te worden. Als hinderlaag-ligger is het ook niet zo heel prettig als je erg je best hebt gedaan om heel onzichtbaar onder een struik te liggen, om vervolgens het verrassingseffect naar de knoppen te zien gaan. 

Het onverwachte publiek kan ook nog in het bezit zijn van een smartphone, fototoestel, videocamera of andere apparatuur. Als er een enkel fotootje genomen wordt met de telefoon door de kijk-muggle, dan weet je dat je de eerstvolgende verjaardag of het bezoek aan tante Mien besproken gaat worden: “Joh, wat ik nu toch zag in het bos, ze bestaan echt!”. Als het publiek zich ontpopt als fanatieke fotograaf en met de digitale-spiegelreflex-camera-met-teletoeter-glasservies fanatiek vanuit elke mogelijke hoek je hinderlaag compleet om zeep helpt, dan kan het lonen om (op een tactisch en niet spelvernietigend moment) even e-mailadressen uit te wisselen. Je hinderlaag was toch al zinloos geworden, dus mogelijk is een full-front aanval op zo’n moment toch een betere optie. En het levert leukere plaatjes op (als de teletoeter dan toch bezig is).

Over het algemeen kun je publiek gewoon maar het beste negeren. Ze willen toch geen gesprek, ze willen een leuke show. Aangezien je als larper toch het liefst mooi spel met elkaar maakt, is dat waarschijnlijk ook precies wat je gaat leveren. En ja, als je iets moois hebt laten zien dan is er de kans dat je van het onverwachte publiek een applaus krijgt!

3. Nordic Walkers

Tja, de prikstok dames van boven de 60… wat kan ik er over zeggen? Ze zijn eigenlijk altijd stoïcijnse wandelaars, met het verschil dat ze zich in een hoger tempo en veelal in groepsverband voortbewegen. En dat ze altijd de hele breedte van het pad nodig hebben. Ik heb nog nooit een groep nordic walkers in het bos gezien die gewoon achter elkaar konden lopen. De enige uitzondering daarop is wanneer ze enge larpers moeten passeren. Dan zijn ze blijkbaar wel in staat om achter elkaar en zo opzij mogelijk, soms zelfs in de bosrand, te lopen om maar geen risico te lopen. 

4. De Mountainbiker

De muggle op de mountainbike is een gevaarlijke vijand van de larper. Hij gaat met moordend tempo over de bospaden, je hoort hem niet aankomen, en hij snapt totaal niet dat er ook nog andere lieden in het bos mogen verblijven. Ik denk dat niemand hem ooit verteld heeft dat als hij z’n kont op het zadel legt, niet iedereen in paniek het bos verlaat. Wat eigenlijk wel zou moeten, gezien de manier waarop de mountainbiker zich voortbeweegt.

Als je de mountainbiker op tijd ziet, kun je hem maar beter uit de weg gaan. Hij zal in ieder geval niet voor een larper stoppen, een stukje opzij gaan, of ook maar enige andere aanpassing maken op zijn route danwel aan zijn tempo. Mocht je de mountainbiker te laat zien (of denken dat hij wel om je heen zal rijden en dus niet opzij gaat) en het komt tot een (gelukkig meestal bijna-)botsing, dan kun je van de kant van de mountainbiker een bijzonder interessante stroom aan scheldwoorden, obsceniteiten en verwensingen verwachten. Ik zou zeggen: hoor ze aan, onthoud ze (er is vast wel een rol waar dergelijk verbaal geweld handig in is) en maak er verder niet teveel woorden aan vuil. Zorg wel dat er zo snel mogelijk een SL gewaarschuwd wordt en erbij komt, dan kan die vanuit organisatorisch oogpunt proberen duidelijk te maken dat niemand alleenrecht op het bos heeft.

Je kan een bos waar zich muggle-bikers bevinden herkennen aan de typische smalle paden welke aan beide kanten zijn bezaaid met lege verpakkingen sportdrankjes, energiereeppapiertjes en andere troep.

5. De Gemotoriseerde Lulhannes

Het kan voorkomen dat er zich in het bos muggles op sportmotoren of quads bevinden. Deze hoor je ruim voordat je ze ziet. Mochten ze opduiken, dan kan het geen kwaad om even aan de terreinbeheerder te vragen of die wel mogen crossen door de bossen. Meestal mag dat namelijk niet en met een beetje mazzel zal de beheerder dan de politie op de minkukels af sturen. 

Begrijp me niet verkeerd, ieder z’n hobby en ik zie echt wel de charme van quadcrossen in het bos. Sterker nog, lijkt me geweldig, waar kan ik me inschrijven?

Quad- of motorcrossen mag alleen niet zomaar overal (eigenlijk bijna nergens in Nederland). Het is zeer onwaarschijnlijk dat er gemotoriseerd gemuggled mag worden in een bos waar wandelaars en larpers komen en waar je geen waarschuwingen hebt zien staan. Immers, als je onder een quad komt, volgt er zeker een mandown-call en mogen je larpgenoten je slaapzak voor je inpakken, want dat gaat je zelf dan waarschijnlijk niet meer lukken.

6. De Scouts

Indien mini-muggles zich groeperen met een muggle-begeleider, dan kunnen ook zij opduiken in het bos. In de weekenden gaat het dan meestal om scouts, of padvinders zoals ze vroeger genoemd werden. Het kan ook gaan om schoolreisjes, buurthuisuitjes of aanverwante kinderverzamelgelegenheden. Zij kunnen voor een heel scala aan diverse activiteiten in het bos aanwezig zijn. Het kan zijn dat ze leren ‘overleven’ en hutten bouwen, ze kunnen spelletjes doen, spooktochten lopen of gewoon in de weg lopen van het butsleger.

Deze verzamelde mini-muggles kunnen het beste ontlopen worden, als jij hen negeert dan zullen ze over het algemeen jou niet negeren en je luid en duidelijk laten weten hoe ze over je zorgvuldig bij elkaar gesprokkelde kostuum denken. Of ze vinden je helemaal geweldig. Ik weet niet welke van de twee uiteindelijk irritanter is; de eerste groep houdt in ieder geval wel op met geluid produceren als ze onverwacht wat hele nare enge types dreigend naar ze zien kijken.

Ontwijk gesprekken met de begeleidende muggles van de koters in ieder geval te allen tijde! Het gesprek komt er altijd uiteindelijk op neer dat ze best wat extra hulp kunnen gebruiken met de mini-muggles te entertainen en dat de larpers er uit zien alsof ze daar heel goed in zijn en dat ook erg leuk vinden. Nee dus, er is een reden dat bijna alle evenementen 18+ zijn! Maar leg dat maar eens uit aan een muggle… die denken namelijk dat iedereen in kostuum net zo’n grote kindervriend is als Ronald McDonald.

Er is ook nog de mogelijkheid dat je je kampterrein moet delen met een dergelijke groep. Als je last hebt van je muggle-buren, overleg dat dan vooral met de organisatie. Meestal zijn er namelijk afspraken over wie welk deel van het terrein mag gebruiken en wie waar wel en niet mag komen. Niet dat scout-muggles zich daar veel van aantrekken. Als het larpterrein zich tussen hun kamp-veld en de vuilcontainers bevindt, dan lopen ze gewoon dwars door het larpgedeelte om hun vuilniszakken weg te brengen. Ik heb dat een keer meegemaakt, er was een goed gesprek met de begeleidingsmuggles en de scouts kregen waarschuwingen en instructies. Uiteraard bleven ze voor de korte route kiezen, maar nadat we hadden geobserveerd hoe hard mini-muggles met vuilniszakken kunnen rennen als larpers de (vooraf met hun leiding afgesproken) dreigementen waarmaken, hebben we ze niet meer terug gezien.

7. Het Leger

Er zijn terreinen die het bos soms delen met de landmacht, en dan kan het gebeuren dat je plot dwars door een legeroefening heen loopt. Ik heb het zelf nog niet mogen meemaken, de enige legeroefening die ik ooit in de buurt van een evenement had, was er een waarbij er mogelijk met scherp geschoten werd en waar we dus strikte instructies hadden gekregen over welke paden we absoluut niet mochten oversteken, om zo een veilige afstand te bewaren. In de verte heb ik wel iets gehoord, maar dat was het dan ook wel.

Ergens hoop ik nog steeds een keer in een of ander bijzonder kostuum met dito grime over een in een hinderlaag liggende commando te struikelen. Het schijnt voor te komen en van wat ik ervan begrepen heb, is er wederzijds respect voor de activiteiten en negeer je elkaar verder volkomen. Legeroefeningen op locatie worden overigens altijd aangekondigd en terreinbeheerders zorgen ook altijd dat de organisatie op de hoogte is.

Heb je nog meer types muggles die je tegen bent gekomen op een evenement? Praat met ons mee op onze Discord server!