Vault 25: Een terugblik

Een tijd geleden schreef ik een stuk over Vault 25. Onze Fallout Larp die wij in het weekend van 1 t/m 3 december hebben georganiseerd. En er was mij dan ook gevraagd een stuk te schrijven om terug te blikken op het weekend. Een gedachte die tijdens het weekend in mijn achterhoofd bleef spoken. Want hoe ga ik dat opschrijven en verwoorden?

Zaterdag stond ik bij een groep te kijken, een rustig moment in het spel voor mij. Terwijl zij enorm druk bezig waren met het oplossen van een raadsel in twee enorm dikke woordenboeken uit 1931, keek ik toe. En er kwam een realisatie. Ik kan natuurlijk wel een artikel schrijven, maar ik als spelleider ben niet werkelijk aanwezig, ik maak de spanning niet mee, dat zijn de spelers. De spelers zien alles anders en kunnen zeer zeker hun ervaringen beter ter woord brengen.

Ik ben gaan rondvragen bij de geweldige groep aanwezigen en ja hoor.. er waren er meer dan een paar bereid een stuk voor ons te schrijven!

Het volgende stuk is geschreven door Joost van Dijck, een van de spelers aanwezig op het eerste weekend.

Een terugblik van Joost, speler

Ik wist toen ik naar Vault 25 ging tegelijk wel en niet wat ik moest verwachten. Deze paradox vond ik erg interessant en ook logisch, daar ik natuurlijk vanuit de Fallout games bekend was met de setting. Fallout begon bij mij in 1997 met het eerste deel en ik ben dan ook sindsdien een doorgewinterde fanboy. Ook een fan-made pen-and-paper versie heb ik jarenlang met vrienden gespeeld. Mijn verwachtingen waren dan ook hoog. Maar daar kwam de paradox voor mij: Ik wist natuurlijk niet wat er van deze hoge verwachtingen terug te zien zouden zijn op de locatie en in het spel. Echter was de voorpret al lang begonnen op de Facebook groep, was er een heus radiostation met omroeper (Dan the Vault Man!) en was er een custom pip-boy app. Met deze gemengde gevoelens liep ik de locatie in.

Op locatie

Hier werd ik begroet door een stoot props en andere zaken die al snel mijn hart sneller deden kloppen. Een gigantische vintage radio, een flink aantal posters, logo’s en ander Fallout gerelateerde attributen slingerden al rond, klaar om een plekje te krijgen. De vault nam, dankzij de kennis van Fallout die eigenlijk elke aanwezige wel had, al snel vorm aan en het voelde eigenlijk gelijk al goed. Naarmate meer mensen binnendruppelen werd dat gevoel alleen maar versterkt. Al snel volgde de incheck en voelde ik me steeds verder in de Fallout setting gezogen worden. Ik kreeg als Vault dokter een stimpak, een blikje Mentats en een infuuszak Rad-Away. En deze waren ook helemaal in de stijl, bijna exacte kopieën van de in-game artwork.

Het schakelmoment voor mijzelf waar ik meteen op die lekker Larp wolk zat kwam even later die avond. Na de OC welkomst babbel brak er een kippenvel momentje aan toen in de gehele groep spelers “I don’t want to set the world on fire” spontaan losbarstte en door bijna iedereen (inclusief ondergetekende) uit volle borst meegezongen werd, gevolgd door gelukkige glimlachen van de aanwezigen. De overgang naar tijd-in was nog nooit zo soepel geweest.

Tijd-in!

Het spel pikte soepel op en ikzelf ervoer geen enkele ongemakkelijke gevoelens om meteen mijn rol in te duiken. Overal om mij heen gingen mensen meteen voor 100% het spel in. Dit ging erg soepel daar iedereen aanwezig een flinke Fallout fan was, waardoor er een goede gezamenlijke beeldvorming was rond de setting. Een groepje ging zitten rummikubben aan de salontafel, anderen gingen aan de slag met hun ‘baantjes’ en een beetje kennismaken met iedereen (dit voelde niet raar aan ook al zaten we elkaar IC al ons hele leven op de lippen) en het was los.

Het plot zat, zonder teveel in details te treden vanuit mijn perceptie goed in elkaar en was erg Fallout. Dit kwam op twee manieren naar voren, namelijk het plot vanuit de orga en de plots die tussen spelers ontstonden. Ikzelf werd bijvoorbeeld constant getergd door de Vault-psycholoog, Naut de Montesquieu. Hij had naar wat later bleek een stemmetje in zijn hoofd dat jaloers was op mijn character omdat ik wel een “echte dokter” was. Dit bleek te komen door een tumor in zijn hoofd, welke ik met mijn collega dokter operatief verwijderd had. Beide met een Mentat achter de kiezen. Dat laatste maakte het extra amusant.

Maar ook het overkoepelende plot was erg passend. Onze voedselvoorziening kwam vanuit Douglas, een computergestuurd uitgifteluik waar we onze drie dagelijkse maaltijden konden ophalen. Deze bleef die avond echter weg. Wij zoeken en zoeken maar niks te vinden. Na veel omzwervingen in de Vault en zelfs een storing in de voordeur kwamen we na veel snuffelen, zoeken en puzzelen in antieke boeken achter de codes om de deur te ontgrendelen. Na kort zoeken vond de expeditie een observatiepost alwaar de stoffelijke resten van Larry gevonden werden. Op zijn computer kwamen we de volgende info tegen.

Onze Vault was, net als alle andere Vaults van Valt-Tec, een experiment. Dit was voor ons naar wat uiteindelijk bleek een proef hoe mensen zouden reageren op het feit dat in één keer hun voedselvoorziening weg zou vallen. Zou het een kannibalistische survival-of-the-fittest situatie worden of zouden er andere situaties ontstaan? Die vraag heeft Vault-Tec nooit kunnen rapporteren. Of wel? Vragen, vragen…

Napret

De tijd-uit call was voor mij erg melancholisch van aard. Want ik moest de Vault en haar bewoners verlaten en weer terug naar de werkelijkheid. De samenleving die in de locatie was ontstaan voelde zo natuurlijk aan door de inzet van crew, NPC’s en spelers dat de overgang erg merkbaar was. Dit gevoel kwam goed tot uiting toen tijdens de groepsfoto wederom spontaan “I don’t want to set the world on fire” in werd gezet en uit volle borst werd meegezongen. Een goede emotionele afsluiter op een zeer geslaagd weekend.

Misschien wel mijn favoriete evenement dat ik ooit heb bezocht.

Meedoen met de volgende Vault 25?

Onderhand is het plannen voor het volgende weekend alweer in volle gang. En gaan wij dus door met nog een weekend Vault 25! Wil je op de hoogte blijven? Dan zijn wij te bereiken via onze Facebook groep. Een website volgt spoedig!