Ravenskeep 39

Ravenskeep Call 39 zit er op, het weekend is voorbij en met de larp-brakkigheid nog in mijn hoofd is het tijd om de balans op te maken.

Willem en ik gingen met nieuwe personages het spel in. Dat is altijd best wel spannend (vind ik), op papier kan een karakter heel leuk en met eindeloze mogelijkheden lijken, of het dat in de praktijk ook is moet je in spel ervaren. Deze keer bleek het in de praktijk nog beter te zijn dan het op papier leek! Uiteraard, hier en daar zijn er wat kleine dingetjes die was bijgeschaafd moeten worden maar dat gaat echt om details. De hoofdlijn van wat we bedacht hadden klopte gewoon, en dat is heel prettig.

We hadden ons laten inspireren door heel veel slechte Kung Fu films compleet met brakke nasynchronisatie (met dank aan youtube) en een handjevol anime- en videospelletje figuurtjes. Dat leverde een tweetal exotische personages op die bol staan van karikaturale stereotypen die in spel blijven volhouden dat al hun magische skills alleen maar ‘circus-trucjes’ zijn of ‘beetje vecht-training’. Immers, de stereotype Kung Fu Master uit de bagger-films vind zichzelf nooit een expert.

Mijn personage had een animal companion bij zich. In Schotland heb ik afgelopen zomer een vogel-handpop gekocht. Geen klein poppenkast-ding maar een mooi gekleurde pluizige vogel van formaat.  Ik heb best even getwijfeld of ik die wel aan mijn personage zou toevoegen. Ik heb nog nooit eerder met een pop in spel gespeeld en hoewel ik niet vies ben van een beetje lol-play (= niet serieus melig gedoe) was het absoluut niet mijn bedoeling om een doorlopende grap te gaan worden. Natuurlijk kunnen we prima lachen met larp en ja er zijn de nodige foute grappen gemaakt maar de vogel heeft toch ook genoeg talent (en achtergrond) om serieus spel mee te kunnen maken. Hij heeft in ieder geval meer vrienden gemaakt dan ik geloof ik, er kwamen zelfs mensen hem koekjes voeren. Het was ook heel bijzonder om mee te maken hoe best wel veel mensen mijn hand (met pop) wilden aaien en kroelen… daar had ik even niet op gerekend!

Omdat ik niet zo soepel kan bewegen als Willem (met zijn Kung Fu moves)(oh nee, Woe Zoe) maar ik toch iets mystiekerigs wilde doen had ik mijn leviwand meegenomen. Dat is een soort stok aan een doorzichtig touwtje die je kan laten ‘zweven’ rond je hand. Mits je het een beetje kan. Dat laatste is nog wel een dingetje voor me, ik heb behoorlijk geoefend maar het lukte voor geen meter. Op de donderdagavond voordat we op pad gingen vond ik ineens een filmpje op youtube met beginnersuitleg, die me precies lieten zien wat ik nu fout deed. Dat hielp enorm en ik had het hele weekend de tijd om tussen het spel door te oefenen ermee. En ik boekte zowaar nog vooruitgang ook! Het ging zo goed dat mijn personage zelfs voor de koning er mee mocht optreden, en er ook nog voor betaald kreeg. De komende maanden moet ik dus nog meer gaan oefenen om de volgende keer er hopelijk wat meer hippe trucs mee te kunnen doen, maar daar heb ik nu wel vertrouwen in.

Voor mij persoonlijk was dit het eerste evenement waarbij ik niet meer mijn focus had op het begeleiden van mijn eigen minderjarige. Ze bleek toestemming te hebben om deels zelfstandig rond te mogen lopen. Dat betekende dat ik even de omschakeling moest maken tussen loop-achter-kind-aan naar kan-ook-op-mezelf-spelen. Uiteraard blijf ik altijd ergens mijn moeder-instinct volgen en een half oog houden op wat ze uitspookt, maar ik kon nu ook een stuk loslaten en trots zijn hoe ‘mijn kleine meid’ zich ontpopt als een zelfstandige larper die me gewoon laat weten dat ze prima zonder mij de wereld kan redden van de ondergang.

Lang verhaal kort: we hebben ons prima vermaakt en de volgende keer zullen Chucky, Qu Wu Zhe, Nian Xiao Mao en Ying Wu er weer bij zijn.

Dit artikel is oorspronkelijk gepost op Diona’s blog (16 september 2016) en is opnieuw beschikbaar gesteld voor LARP-Platform.