Je mist meer dan je meemaakt

Er gebeurt iets bij het kamp. Iemand roept je. Je staat net midden in een gesprek waar jouw personage al dagenlang naartoe heeft gewerkt. Maar wat als daar de climax plaatsvindt? Wat als jij de enige bent die straks geen idee heeft van wat er gaande is?

Welkom bij LARP-FOMO: “Fear of Missing Out”: de angst om belangrijke dingen te missen. En laat ik je meteen geruststellen: je gáát dingen missen. Dat hoort erbij. Sterker nog, het is onvermijdelijk als je larpt op een evenement van enige omvang.

Rennen van hot naar her

Ik weet nog goed dat ik een heel weekend lang achter elk plotje, gerucht en spektakel aan rende. Elke keer als ik dacht ergens in te duiken, kwam er wel weer iemand met iets nieuws dat ik echt niet mocht missen. Dus ik holde er weer achteraan. Op dag drie was ik op. En toen ik thuis kwam, realiseerde ik me dat ik vrijwel niets had meegemaakt. Ja, ik was overal geweest. Maar nergens écht.

Geen diepe gesprekken. Geen lang opgebouwde relatie tussen personages. Geen moment om stil te staan bij wat iets betekende voor mijn personage. Ik had als een soort toerist door het verhaal gejaagd, op zoek naar hoogtepunten, maar had daardoor juist de diepte gemist.

Waarom FOMO zo sterk is tijdens LARP

FOMO is niet uniek voor LARP: we kennen het allemaal van sociale media, festivals, of zelfs vakanties. Maar tijdens een LARP is het extra sterk. Waarom?

• Het gevoel van schaarste. Je hebt maar een paar dagen om een heel leven te beleven. Dat maakt elk moment kostbaar en het gemis extra voelbaar.
• Iedereen zit in z’n eigen film. Anderen lijken soms in grootse scènes te belanden terwijl jij net in een rustig moment zit, en dan voelt jouw ervaring ineens ‘minder waard’.
• Sociale druk. Niemand wil achteraf horen: “Was jij daar niet bij?” De angst om het belangrijkste moment te missen zit er diep in.
• Verhaalhonger. Je weet dat er spannende dingen gebeuren, maar niet waar of wanneer. Daardoor voelt elk gerucht als een potentiële ingang naar iets groots.
• De magie van improvisatie. Alles is mogelijk en juist daardoor voelt alles wat je niet kiest als iets wat je misschien misloopt.

Hoe ga je ermee om?

Je hoeft FOMO niet weg te duwen: het is menselijk. Maar je kunt er wel bewuster mee omgaan. Hier een aantal tips die mij helpen:

Mindset-tips

• Accepteer dat je niet alles kunt meemaken. Er is altijd meer verhaal dan jij kunt volgen. Dat is geen tekort, maar juist een teken van een rijk spel.
• Jouw ervaring is waardevol, ook als die klein voelt. Een intiem moment of een subtiele scène kan minstens zo veel impact hebben als een groots plot. Lees meer over klein spel.
• Diepte boven breedte. Eén betekenisvolle relatie of emotioneel moment kan meer indruk achterlaten dan tien losse flarden van grote gebeurtenissen.
• Wat jij beleeft, is het verhaal. Er is geen “hoofdlijn” die je per se moet volgen. Jouw keuzes maken jouw verhaal uniek en dat is precies de bedoeling.

Praktische tips

• Stel vooraf je intentie vast. Bedenk wat je uit dit evenement wilt halen: verdieping, drama, relaties, persoonlijke groei? Dat helpt je om bewust te kiezen waar je wél op instapt.
• Plan bewust rustmomenten in. Je hoeft niet constant ‘aan’ te staan. Even niks doen of reflecteren kan juist ruimte geven voor betekenisvolle scènes.
• Gebruik je downtime actief. Geen plot in zicht? Zoek een gesprek, schrijf in je dagboek, of neem een moment voor innerlijke beleving. Stilte is geen leegte.
• Reflecteer tussendoor. Vraag jezelf af: wat gaf me energie vandaag? Wat raakte mijn personage? Zo houd je focus op wat voor jou werkt.
• Laat je niet meesleuren in alles. Kies bewust waar je op ingaat. Niet elk gerucht hoeft jouw aandacht: je personage mag ook ‘nee’ zeggen.
• Bespreek ervaringen met anderen. Deel je verhalen en luister naar die van anderen. Dat verrijkt je beleving, zonder dat je erbij had hóeven zijn.

Je beleeft altijd iets unieks

De eerste keer dat ik écht besloot om ergens níét heen te gaan; om in plaats daarvan met één speler een kalm en kwetsbaar moment te delen…voelde dat bijna als falen. Maar achteraf was het een van de mooiste scènes die ik ooit speelde.

LARP is als een levend verhaal, geschreven door honderden handen tegelijk. Je mist altijd meer dan je meemaakt; maar wat je wel meemaakt, is van jou. En dat is genoeg.